Historia Obserwacji Meteorologicznych

Historia Obserwacji Meteorologicznych

Pierwsze obserwacje meteorologiczne na Śnieżce prowadzone były już w 1824 roku, jednak w tamtym czasie pomiary prowadzono jedynie w okresie letnim. W ramach badań, na Kaplicy św. Wawrzyńca zainstalowano barometr oraz termometry, zaś pierwszym obserwatorem był Karol Siebenhaar. Pomiary, prowadzone w miesiącach letnich, kontynuowane były przez kolejne lata, przy czym stopniowo zwiększano ich zakres – poza ciśnieniem i temperaturą powietrza, mierzono także wysokość opadów, kierunek wiatru, wilgotność powietrza, a także elektryczność atmosfery, która określano za pomocą elektroskopów.

Dnia 5 lipca 1827 roku postanowiono prowadzić obserwacje w sposób ciągły (wciąż jedynie w miesiącach letnich), jednak gwałtowna burza z 16 sierpnia 1834 roku spowodowała zniszczenie przyrządów meteorologicznych.

Systematyczne obserwacje meteorologiczne były prowadzone od 1880 roku. Początkowo dokonywał ich telegrafista austriackiego urzędu telefonicznego, pracujący w istniejącym jeszcze wówczas schronisku. W 1900 roku, z inicjatywy Instytutu Meteorologicznego w Berlinie, zbudowano pierwsze prawdziwe Obserwatorium. Brak dróg dojazdowych na Śnieżkę oraz bardzo trudne warunki meteorologiczne spowodowały, że w ówczesnych czasach było to najdroższe obserwatorium na świecie, a jednocześnie jedna z najdroższych inwestycji w Europie.

Budynek szczęśliwie przetrwał przemiany polityczne, a także zawieruchy dwóch wojen światowych. Nawet przejście przez te tereny frontu II wojny światowej nie spowodowało przerwy w prowadzeniu obserwacji, co jest zasługą obserwatora Kurta Glassa i jego asystenta Pawła Poloczka, którzy nie wysadzili zaminowanego Obserwatorium, sprzeciwiając się tym samym rozkazowi generała lotnictwa Von Vega. 17 maja 1945 roku budynek został przejęty przez czeskich partyzantów, a ponieważ Czesi dysponowali już dwoma podobnymi obserwatoriami, dnia 16 lipca 1945 roku przekazali budynek polskim służbom meteorologicznym.

Ekstremalnie trudne warunki atmosferyczne powodowały, że budynek wymagał regularnych napraw oraz konserwacji. W 1976 roku powstało nowe Obserwatorium, które funkcjonuje do dziś. W marcu 2009 roku nastąpiło osunięcie podłogi pod budynkiem, spowodowane słabą jakością wykonania spawów oraz zmęczeniem materiału. Osunięcie nie spowodowało jednak przerwy w prowadzeniu obserwacji, które trwają nieprzerwanie od 1880 roku.

Share

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *