Karpacz jest miastem jedynym w swoim rodzaju i zaskakującym pod każdym względem. Jest miejscem, które przyciąga nie tylko wspaniałościami dzikiej przyrody, ale również licznymi atrakcjami przeznaczonymi dla turystów w każdym wieku.

Już sama lokalizacja miasta jest niezwykła: Karpacz położony jest w dolinie dwóch dzikich potoków, Łomnicy i Łomniczki, a jednocześnie u podnóża majestatycznej Śnieżki, wyrastającej na wysokość 1603 m n. p. m., co czyni ją najwyższym szczytem w Sudetach. Miasto rozciągnięte jest na długości 7 km, wzdłuż wijącej się niczym serpentyna górskiej drogi, zaś o jego górskim charakterze świadczy choćby to, że różnica wzniesień w jego obrębie wynosi aż 450m.

Rozwój infrastruktury turystycznej, dostępność tras narciarskich oraz wspaniałe warunki do uprawiania turystyki pieszej powodują, że z roku na rok zyskuje coraz większą popularność,a w sezonie ilość przybywających tu gości przewyższa liczbę rdzennych mieszkańców miasta.

Niezwykła historia regionu, a także samego Karpacza sprawiła, że na przestrzeni wieków miasto kilkakrotnie zmieniało swoją nazwę. Nie sposób odgadnąć, jak nazywali to miejsce poszukujący tu złota Celtowie, wiadomo natomiast, że osiedlający się tu w XVI wieku smolarze nazwali swą osadę Krummhubel, czyli Krzywa Góra. Nazwa Karpacz powstała natomiast po II wojnie światowej, przy czym obecny podział na Karpacz Dolny i Górny jest efektem wchłonięcia przez miasto sąsiednich miejscowości. Dawna miejscowość Bierutowice (nazwana tak na cześć towarzysza Bieruta), nosi obecnie nazwę Karpacza Górnego, zaś od Karpacza Dolnego oddziela ją potok Łomnica w miejscu zwanym „Białym Jarem”.

Starsza, dolna część Karpacza odznacza się typowo miasteczkową atmosferą, z wyraźnie zaznaczonym głównym traktem, który stanowi ulica 3 Maja. Właśnie wzdłuż niej koncentrują się liczne atrakcje, toczy się życie miasta i przebiega główny deptak. Górna część miasta posiada zdecydowanie bardziej „górski” charakter, zaś główna droga wije się wspaniałymi serpentynami, wspinając się na stok doliny. Takie położenie gwarantuje niezapomniane widoki, z których najpiękniejszy można podziwiać w miejscu, gdzie droga zaczyna nagle opadać w dół, w stronę Sosnówki.

Karpacz, jak przystało na klasyczne wysokogórskie miasto, posiada surowy, górski klimat, obfitujący w opady, niespodziewane zmiany pogody i silne wiatry. Mimo pozornej surowości warunków przyrodniczych, panuje tu bardzo przyjazny dla zdrowia mikroklimat. Jego walory odkryto już w XIX wieku, zalecając pobyt w Krzywej Górze szczególnie osobom cierpiącym na różnego rodzaju nerwice, osłabienie oraz „bladość”.

Artykuł Położenie Karpacza pochodzi z serwisu Wyprawy w polskie góry.

Śnieżka jest niezwykłą górą, wznoszącą się dumnie nad pasmem Karkonoszy i stanowiącą najwyższy szczyt w okolicy oraz w całych Sudetach. Jest to, pomimo mało sprzyjających warunków atmosferycznych, bardzo popularny cel pieszych wycieczek. Tradycja wypraw na Śnieżkę ma długą historię – pierwsze odnotowane wejście na górę miało miejsce już w 1465 roku, choć jest wielce prawdopodobne, że szczyt zdobywano już znacznie wcześniej, jednak nie pozostały po tych wyprawach żadne zapiski ani ślady. Sławnego wejścia w 1465 roku dokonał anonimowy czeski mieszczanin, pochodzący z Benatek nad Jizerou. Inna wersja głosi, że wejście miało miejsce 7 sierpnia 1577 oraz że dokonało tego czynu dwunastu mieszkańców Trutnowa pod przewodnictwem niejakiego Mistrza Szymona. Jakakolwiek jest prawda, faktem pozostaje, że w dawnych czasach taka wyprawa była o wiele bardziej męcząca oraz niebezpieczna niż dzisiaj, choćby ze względu na nieprzebraną puszczą, porastającą zbocza Śnieżki, a także na nieprzebrany ciąg splątanej kosodrzewiny, nie wspominając już o prymitywnym sprzęcie.

Zimowego wejścia na górę dokonano znacznie później – pierwsze wzmianki o takim wyczynie pochodzą z ksiąg pamiątkowych w Hampelbaude (obecna Strzecha Akademicka) i dotyczą daty 17 stycznia 1806 roku. Pamiętnego wejścia dokonał ponoć książę Ferdynand von Ruppersberg z Marburgu w Hesji.

W latach 1564-69 rozpoczęto pierwsze badania naukowe, których celem było dokonanie pomiarów i określenie wysokości Śnieżki. Pomiary były niezbyt dokładne, albo też erozja znacznie przyspieszyła, bowiem ówczesne pomiary określiły wysokość Śnieżki na 5500 stóp, co podpowiada wysokości ponad 2000m n. p. m. (w rzeczywistości góra ma wysokość 1602 m n. p. m.). W tych samych latach rozpoczęto także eksplorację górniczą na zboczach Śnieżki, prowadzoną w Obřím důle. Eksploatacji zaprzestano dopiero w 1959 roku, co świadczy o tym, że były to dość bogate rudy. Opuszczone wyrobiska ciągną się na wielu poziomach i mają wiele kilometrów długości. Na dzień dzisiejszy, w lipcu i sierpniu, istnieje możliwość zwiedzania niewielkiej części kopalni z przewodnikiem, po wcześniejszym uzgodnieniu.

Rozwój turystyki, a także wielu sąsiadujących ze Śnieżką uzdrowisk spowodował, że góra stała się popularnym celem wędrówek. W XVIII wieku jej szczyt był uznawany za jeden z najliczniej odwiedzanych w całej Europie. Rozwój turystyki pieszej został jeszcze spotęgowany wybudowaniem Kaplicy św. Wawrzyńca, przyciągającej wielu pątników na regularnie odbywające się nabożeństwa.

W 1850 roku na Śnieżce powstało pierwsze prawdziwe schronisko, wybudowane przez Friedricha Sommera. Niestety, siedem lat później budynek doszczętnie spłonął, wkrótce jednak został zastąpiony kolejnym, w którym od 1872 roku mieściła się agencja pocztowa, stanowiąca najwyżej położona placówkę tego typu w całych Prusach. W roku 1868 po stronie czeskiej powstało kolejne schronisko,które funkcjonowało aż do lat osiemdziesiątych XX wieku, zaś w 2004 roku zostało rozebrane.

Istotną częścią historii Śnieżki są tragarze, którzy, ze względu na brak dróg, pojawili się na górze wraz z budową kapliczki św. Wawrzyńca. Poza dostarczaniem materiałów do budowy, tragarze zajmowali się również noszeniem turystów w niewielkich lektykach. Ponadto, wraz z rozwojem ruchu turystycznego zwiększyły się potrzeby aprowizacyjne położonych na Śnieżce schronisk, na które odpowiadali właśnie tragarze, dostarczając niezbędny prowiant na górę.

Śnieżka to także miejsce, gdzie nieprzerwanie od 1880 roku prowadzone są obserwacje meteorologiczne. Początkowo były one prowadzone przez pracującego tam telegrafistę, a następnie, począwszy od 1900 roku, przez pracowników wybudowanego tam Obserwatorium. Obecny budynek Obserwatorium powstał w 1976 roku.

Artykuł Historia Śnieżki pochodzi z serwisu Wyprawy w polskie góry.

Zapomniany żuraw, a właściwie obrotowy dźwig słupowy, w rzeczywistości wcale nie jest aż tak bardzo zapomniany – co jakiś czas bowiem ktoś usiłuje, w bardziej lub mniej oficjalny sposób, przenieść go w inne miejsce. Kiedyś próbowało przejąć go jedno z niemieckich stowarzyszeń, innym znów razem omal nie padł ofiarą kradzieży, były również plany prze niesienia go gdzieś wgłąb kraju. Mimo wszystko, żuraw wciąż dzielnie trwa na swoim stanowisku, stanowiąc jedną z atrakcji swoich rodzinnych stron.

Żuraw umiejscowiony jest przy torze wjazdowym na stację w Kowarach, jadąc od strony Jeleniej Góry. Według kowarskiego katalogu zabytków, dźwig stoi tam nieprzerwanie od 1880 roku. Jest to zupełnie prawdopodobna teoria, bowiem tego typu urządzenia były powszechnie stosowane przez koleje niemieckie na przełomie XIX i XX wieku. Rzeczony dźwig służył głównie do zaopatrzenia parowozu (a właściwie – jego tendra) w węgiel. Był również używany do załadunku oraz wyładunku towarów z otwartych wagonów kolejowych.

Na żuraw składa się szereg elementów: jego trzon stanowi kamienna podstawa, na której usytuowana jest kuta kolumna centralna z obrotową rurową wysięgnicą. W skład konstrukcji wchodzi również przekładniowy mechanizm, służący do ręcznego napędu dźwigu. Cały mechanizm oraz system przekładni, kół zębatych oraz korb został tak pomyślany, że do jego obsługi wystarczało dwóch ludzi. Jak na ówczesne czasy, była to zaawansowana technicznie konstrukcja o bardzo ciekawych rozwiązaniach technicznych.

Karkonoska Agencja Rozwoju Regionalnego pragnie przy pomocy gminy dokonać renowacji zabytkowego dźwigu. Planowane jest m. in. oczyszczenie i odmalowanie konstrukcji, a także uporządkowanie otaczającego żuraw terenu i ustawienie ogrodzenia, co pozwoli na lepsze wyeksponowanie niezwykłego zabytku.

Rewitalizacji wymaga również sam dworzec kolejowy, mający ponad sto lat. Tego typu zabytki zyskują na całym świecie coraz wiekszą popularność, nie tylko wśród miłośników kolei żelaznej, ale również wśród ludzi kochających czar tamtej epoki, z całą jej elegancją, klasą i wyjątkowym, niespiesznym charakterem. Mając to wszystko na uwadze, burmistrz Kowar planuje stworzenie wspólnie w Czachami inkubatora kulturalnego, umiejscowionego w dawnym budynku dworca. Zgodnie z tą koncepcją, dworzec miałby mieścić również informację turystyczną, sklep z pamiątkami,a także niewielką kawiarenkę. Planowane jest także utworzenie galerii wystawienniczej, prezentującej dzieła lokalnych twórców lub artystów związanych w jakiś sposób z regionem.

Niestety, istnieje również alternatywna koncepcja wykorzystania tego terenu, poparta przez miejscowych radnych. Zgodnie z nią, to wyjątkowe miejsce miałoby zostać przeznaczone na… zjazd do garaży. Wygląda na to, że lokalni włodarze mają zamiar postawić doraźny zysk wyżej, niż trwały dochód, jaki przyniosłaby rewitalizacja i właściwe wykorzystanie tego miejsca. Można jedynie mieć nadzieję, że zdrowy rozsądek oraz umiłowanie historii wygra z chwilowym zaćmieniem umysłu i uda się stworzyć kolejne miejsce, przynoszące regionowi wymierne korzyści.

Artykuł Zapomniany żuraw pochodzi z serwisu Wyprawy w polskie góry.

Karkonosze pełne są dziwów przyrody, tajemniczych zakątków i innych niezwykłości. Nie powinien więc zaskakiwać nas fakt, że, pośród innych osobliwości, znajdziemy tam tajemniczą, opuszczoną osadę, w której słońce zachodzi na, uwaga, 113 dni w roku!

Rzeczona osada nosi nazwę Budniki i mieści się w Sowiej Dolinie. Do dnia dzisiejszego z Budnik pozostała jedynie polana oraz leżący na wysokości 900 m n.p.m. punkt widokowy, znajdujący się na północnym stoku Kowarskiego Grzbietu. W opuszczonej dziś osadzie jeszcze 50 lat temu kwitło życie, chociaż, wskutek kaprysów przyrody oraz ukształtowania terenu, często płynęło ono w całkowitej izolacji od świata zewnętrznego. Historia tego miejsca ściśle związana jest z wojną trzydziestoletnią, rozgrywającą się w latach 1618-1648. Zmęczeni ciągłym niepokojem, uciekający przed okropieństwami wojny ludzie pragnęli schronić się w niedostępnej głuszy, a ponieważ wojna trwała całe pokolenie, ich tymczasowe, górskie schronienia przekształciły się powoli w stałe osady.

Ludzie, którzy osiedli w Budnikach, najprawdopodobniej wywodzili się z okolic Kowar, choć dziś trudno stwierdzić to z cała pewnością. Początkowo Budniki nazywano z niemiecka Forstbauden, czyli Leśne Budy. Po jakimś czasie nazwę zmieniono na Forstlangwasser, czyli Leśny Długi Strumień. Dla wyjaśnienia należy dodać, iż Długim Strumieniem (Langwasser) nazywano przepływający przez osadę potok, noszący dziś nazwę Malina. Po II wojnie światowej osadę przemianowano na Zacisze Leśne, a następnie, zgodnie z ustaleniami komisji nazewniczej, dnia 13 maja 1949 r. przyjęto ostateczną nazwę Budniki.

Jakkolwiek by zwano leśną osadę, jej mieszkańcy żyli spokojnie wśród gór, trudniąc się głównie hodowlą bydła, wyrobem serów oraz wyrębem lasu (przynajmniej oficjalnie), a także kłusownictwem i przemytem (nieco mniej oficjalnie).

O wyjątkowości tego miejsca decydowała jednak nie tylko izolacja oraz mieszkańcy, ale pewna osobliwość przyrodnicza: strome górskie stoki, otaczające osadę od wschodu i południa powodowały, że zimą do większości domów promienie słoneczne praktycznie nie docierały, a stan ten utrzymywał się nieprzerwanie przez 113 dni w roku. Zimą osada bywała całkowicie odcięta od świata zewnętrznego do tego stopnia, że nawet nie urządzano pogrzebów zmarłych w tym czasie osób, grzebiąc je tymczasowo w śniegu i czekając z oficjalnym pochówkiem do wiosny. Życie w Budnikach było całkowicie poddane rytmowi przyrody, i z całą pewnością nie należało do łatwych.

Miejscowa ludność, a szczególnie dzieci, co roku urządzały uroczyste Pożegnanie Słońca, które wypadało 26 listopada oraz jego Powitanie, przypadające na 19 marca. Do dziś zresztą w Budnikach celebruje się te daty, a ich uroczyste obchody ściągają wielu ciekawych tego miejsca turystów.

Artykuł Pożegnanie Słońca. pochodzi z serwisu Wyprawy w polskie góry.

Majestatyczna Śnieżka, górująca nad Karkonoszami i całą okolicą, nie jest łatwym celem dla turystów. Niedostępna od północy i południa góra umożliwia wejście na szczyt jedynie od wschodu, od Słonecznej Doliny. Co więcej, panujące na Śnieżce warunki atmosferyczne raczej nie zachęcają d pieszych wycieczek: dominuje tam klimat zbliżony do tego, jaki napotkamy za kręgiem polarnym, zaś średnia roczna temperatura wynosi… zero stopni Celsjusza. Dzieła dopełniają wiejące na szczycie, huraganowe wiatry, których prędkość często przekracza 80 m/s, a także wszechobecne mgły, które potrafią skrywać wierzchołek góry nawet przez 300 dni w roku.

Mimo mało zachęcających warunków, każdego roku Śnieżkę odwiedzają zastępy zdeterminowanych turystów, pragnących zdobyć jej szczyt. Na najbardziej wytrwałych czeka nie tylko sięgający aż 200 km w dal widok, ale również inne niezwykłości przyrody, jak np. ognie św. Elma czy Gloria.

A ponieważ dzielnym wspinaczom należy się również chwila relaksu, w działającym na Śnieżce Obserwatorium Meteorologicznym utworzono restaurację, gdzie mogą pokrzepić się, zjeść coś pysznego, a przede wszystkim zagrzać się.

Restauracja czynna jest przez cały rok, w godzinach od 9.00 do 17.00, choć w szczycie sezonu, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom turystów, bywa otwarta nieco dłużej. Co bardzo istotne – restauracja nie oferuje żadnych miejsc noclegowych, należy więc tak rozplanować wycieczkę, aby zdążyć wrócić do domu przez zapadnięciem zmroku.

Jeżeli jednak komuś nie uda się zejść z gór przez zmierzchem, może przenocować w którymś z pobliskich schronisk: po polskiej stronie czeka na turystów Strzecha Akademicka, a także Samotnia i Dom Śląski, natomiast po czeskiej stronie jest możliwość przenocowania w schroniskach Luczni Bouda lub Jelenka.

Warto wspomnieć, że pierwszym obiektem, oferującym wędrowcom posiłki oraz możliwość noclegu była Kapliczka św. Wawrzyńca. Zapiski podają, że w 1824 roku została ona wynajęta przez Karola Siebenhaara, handlarza skór, który w okresie letnim przyjmował turystów, oferując im nocleg i wyżywienie. Pierwsze schronisko z prawdziwego zdarzenia wybudował natomiast Friedrich Sommer w 1850 roku. Niestety, obiekt po niedługim czasie spłonął, ale wkrótce został zastąpiony przez dwa kolejne.

Po zakończeniu II wojny światowej od czeskiej strony wybudowano schronisko oraz wyciąg na Śnieżkę. Z kolei po polskiej stronie, w związku z budową Obserwatorium, schronisko zostało rozebrane. Czeskie schronisko powoli pustoszało i traciło na znaczeniu, aż w 2004 roku zostało rozebrane.

Artykuł Restauracja na Śnieżce pochodzi z serwisu Wyprawy w polskie góry.

Sam Leśny Dwór jest niezwykle często wybierany przez turystów odwiedzających Karpacz. To obiekt, którego tradycja sięga aż XIX wieku. Na miejscu możemy liczyć na nowocześnie wyposażone pokoje, jednak wszystko nawiązuje do tradycji i kultury tego regionu. Osobna łazienka w każdym z pokoi (jest ich do dyspozycji aż 33), wspaniała restauracja Mammia Mia tuż obok, wygodne łózka, szybki internet, piękne widoki z tarasu czy idealna lokalizacja zarówno pod względem zwiedzania miasta, jak i również podbijania górskich szlaków – to tylko kilka z naprawdę liczny plusów, o których warto wspomnieć.

Leśny Dwór przygotował również specjalną ofertę dla swoich gości, właśnie na okres Świąt Wielkanocnych. Obowiązuje ona od 19.04 do 22.04 tego roku.

Pakiet, który został przygotowany, obejmuje: trzy noclegi w pokojach Standard lub Komfort, dwa tradycyjne Śniadania Wielkanocne, jedno śniadanie w formie bufetu szwedzkiego, jedną świąteczną obiadokolację oraz dwie standardowe, 2 bufety m.in. z ciastami oraz gorącymi i zimnymi napojami.

W czasie pobyt dla najmłodszych zostały przygotowane codzienne, specjalne wielkanocne atrakcje, z których na pewno będą zachwycone.

Święta to jednak nie tylko kolacje i śniadania, pensjonat przygotował również dla dorosłych ogrom atrakcji, do których zaliczają się m.in. sauna InfraRed, dostęp do sensów w specjalnej sali kinowej, liczne gry i zabawy dla dzieci czy dostęp do miejsca na grilla lub ogniska.

Na miejscu jest oczywiście szybki internet WiFi, parking dla gości czy bawialnia dla najmłodszych.

Czas na lokalne zniżki

Jednym z dodatkowych benefitów, na który mogą liczyć wszyscy goście Leśnego Dworu, jest dostęp do specjalnej karty zniżkowej. Umożliwia ona jej posiadaczom obnażenie cen bardzo wielu lokalnych atrakcji. Nie są to zniżki byle jakie, ponieważ sięgają nawet 50%. Dzięki temu jest szansa na naprawdę sporą obniżkę, z której po prostu nie sposób nie skorzystać.

Jednocześnie, zanim przejdziemy do lokalnych atrakcji, serdecznie zapraszamy do poznania szczegółów dotyczących Pakietów Wielkanocnych. Informacji na ich temat dostępne są pod adresem http://www.lesnydwor.karpacz.pl/pakiet-wielkanocny-2019/package/lang/pl/id/10631.

Lokalne atrakcje

Jeżeli zastanawiacie się, dlaczego warto zdecydować się właśnie na spędzenie Świąt w Karpaczu – odpowiedzią jest każda lokalna atrakcja. Postaramy się przybliżyć Wam przynajmniej ich cześć, jednak pamiętajcie – to jedynie kropla w morzu tego, co czeka na Was na miejscu.

Niezależnie od Waszych upodobań, jest w Karpaczu jedno miejsce, które powinien odwiedzić każdy – jest to Świątynia Wang, możliwe, że jedyne tego typu miejsce w Polsce. To średniowieczna norweska świątynia, która powstała nad jeziorem Wang w XII wieku. Może zabrzmi to zaskakująco, ale została ona po prostu do Polski sprowadzona, przez jednego z lokalnych możnych w wieku XIX. Większość części, z których jest obecnie zbudowana, to faktycznie oryginały. Nie mogło obyć się bez kilku replik, jednak są wykonanie bardzo wiernie i podobnie do oryginałów. Całość prezentuje się wprost niesamowicie a zarówno liczni turyści, jak i lokalni mieszkańcy podkreślają, że to atrakcji nr 1 w całym Karpaczu.

Gdy już trafimy do tego miasta, dla wielu koniecznością będzie ruszenie w góry. Zachęcamy do zdobycia Śnieżki, najwyższego lokalnego szczytu, którego wysokość wynosi 1602 m.n.p.m. Na szczycie czeka na nas niedziałające już schronisko, jednak warto się do niego udać, ponieważ obecnie jest to znakomity punkt widokowy na całą okolicę.

W samym Karpaczu czeka również wiele atrakcji dla najmłodszych. Trafimy tutaj na Interaktywną Wystawę Klocków Lego, wystawę w Muzeum Zabawek, Park Bajek czy park Wodny Tropikana. Do wielu z nich obowiązują wspomniane już wcześniej zniżki z kartą z Leśnego Dworu.

Okolice Karpacza również pełne są wspaniałych atrakcji. Kilka kilometrów od miasta trafimy na Western City, park rozrywki w klimacie Dzikiego Zachodu. Kilkanaście kilometrów dalej trafimy do Kowar, gdzie znajdują się sztolnie, w których w ramach radzieckich projektów wydobywano uran, potrzebny do zbudowanie pierwszej radzieckiej boby atomowej. Sztolnie można oczywiście zwiedzać!

To tylko kilka z dostępnych propozycji. Nie bez powodu Karpacz co roku odwiedza tak duża liczba turystów. Piękna przyroda, mniejszy tłum niż w innych, popularnych turystycznych miejscowościach oraz zarazem niższe ceny – one również zachęcają wielu do przybycia w te strony Polski. My również do tego zachęcamy – gwarantujemy, że Święta Wielkanocne w Karpaczu oraz oczywiście w Leśnym Dworze spędzicie we wspaniałe, rodzinnej atmosferze, a cały wyjazd będzie obfitował w liczne atrakcje i przygody!

Artykuł Wielkanoc w Karpaczu – zapraszamy do Leśnego Dworu! pochodzi z serwisu Wyprawy w polskie góry.

Śnieżka jest najwyższym szczytem Karkonoszy i całych Sudetów, wznoszącym się na wysokość 1602 m n. p. m. Góra, pomimo regularnego kształtu stożka, sugerującego wulkaniczne pochodzenie, nie jest wulkanem – jest natomiast ukształtowana ze skał metamorficznych, zwanych hornfelsami. Powstały one na skutek przeobrażenie łupków łyszczykowych, które wskutek kontaktu z gorącą magmą zostały przekształcone w niesłychanie twardą skałę. Co prawda, otaczające Śnieżkę Karkonosze zbudowane są z granitów, które to skały również wykazują dość duża odporność na działanie czynników atmosferycznych. Należy jednak pamiętać, że Sudety są bardzo starymi górami – jednymi z najstarszych w Europie – zaś całe wieki działania mrozu, śniegu, wiatru i erozji w końcu skruszą nawet granit.

Zbocza Śnieżki od strony południowej pocięte są niedostępnymi żlebami, od północnej zaś pokryte stromo opadającym rumoszem skalnym. Jedyna wygodna droga na szczyt prowadzi od wschodu, gdzie zbocza łagodnie opadają w stronę Słonecznej Doliny. Na Śnieżce panuje klimat zbliżony do tego, który można obserwować za kołem podbiegunowym, zaś średnia roczna temperatura na szczycie wynosi 0 stopni Celsjusza. Co więcej, z reguły wieją tam silne wiatry, o prędkości przekraczającej 980 m/s, zaś szczyt góry przez ponad 300 dni w roku pokrywa gęsta mgła.

Mając to wszystko na uwadze, należy oddać hołd dzielnym budowniczym, którzy, pomimo tak niekorzystnych warunków atmosferycznych, umieścili na szczycie Śnieżki Wysokogórskie Obserwatorium Meteorologiczne, będące istotnym elementem w Światowym Systemie Obserwacji Meteorologicznych. Obserwacje meteorologiczne na Śnieżce prowadzone są nieprzerwanie od 1880 roku, pomimo wszelkich zawirowań polityczno – historycznych, włączając w to dwie wojny światowe. Obecny budynek powstał w 1976 roku. W latach 1880 – 1900 obserwacje były prowadzone przez austriackiego telegrafistę, urzędującego w budynku nieistniejącego dziś schroniska, Z kolei w roku 1900 powstało tak zwane Stare Obserwatorium, zastąpione w 1976 bardzo nowoczesną jak na ówczesne czasy budowlą. Budynek jest własnością Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowego Instytutu Badawczego. W jego dolnej części prowadzona jest restauracja dla odwiedzających Śnieżkę turystów, zaś górna część wyłączona jest ze zwiedzania i pełni wyłącznie funkcje naukowo – badawcze.

Obserwatorium jest jednym z dwóch obserwatoriów wysokogórskich w naszym kraju (drugie znajduje się na Kasprowym Wierchu w Tatrach), zas prowadzone tam badania mają ogromną wartość właśnie dlatego,że są praktycznie wolne od oddziaływań człowieka. Duża wysokość oraz niedostępność terenu powodują, że obserwacje i pomiary prowadzone są w warunkach zblizonych do wolnej atmosfery, pozostającej poza wpływem cywilizacji.

Artykuł Obserwatorium meteorologiczne na Śnieżce. pochodzi z serwisu Wyprawy w polskie góry.

Zaczniemy jednak od propozycji noclegowej. Jeżeli zdecydujecie się na nocleg w pensjonacie Leśny Dwór, jednym z najpopularniejszych w Karpaczu, będziecie mieli opcję uzyskania karty zniżkowej na ogrom lokalnych atrakcji. Zniżki, które będą dla Was dostępne, będą sięgać nawet 50%. Po więcej informacji o pensjonacie oczywiście zapraszamy na jego stronę internetową, pod adres http://www.lesnydwor.karpacz.pl.

Tymczasem, przejdźmy do tego, co Karpacz ma do zaoferowania najmłodszym.

Świątynia Wang

Chociaż może się wydawać, że atrakcje tego typu skierowane są raczej dla osób jednak odrobinę starszych, nic bardziej mylnego. Naszym zdaniem zapoznawanie najmłodszych z takimi zabytkami jest rzeczą absolutnie kluczową. Zresztą, naprawdę jest co oglądać, a i sam historia świątyni jest naprawdę niesamowita. Powstała ona w wieku XII w Norwegii i w częściach została sprowadzona do naszego kraju w wieku XIX. Co istotne, większość elementów, z których jest obecnie zbudowana, to oryginały. Takie przedsięwzięcie nie mogło oczywiście obcy się bez kilku replik, jednak są one niesamowicie wierne oryginałom. Całość prezentuje się naprawdę niesowicie i robi wrażenie niezależnie od wieku turysty – nie bez powodu jest to, zdaniem wielu, największa atrakcji Karpacza.

Interaktywna wystawa z klocków Lego

Powoli przechodzimy jednak do atrakcji skierowanych stricte do osób najmłodszych. Jedną z nich jest właśnie wystawa interaktywna, zbudowana właśnie z klocków Lego. Cała jej powierzchnia wynosi około 170 m2, dodatkowo eksponaty będą oczywiście reagowały albo na nasz ruch, albo na klikniecie odpowiednich przycisków. Wystawa odbywa się w centrum miasta, przy ulicy ul. Konstytucji 3 Maja 24, a cały obiekt jest oczywiście dostosowany do wymagań osób z niepełnosprawnością ruchową i poruszających się na wózkach inwalidzkich.

Na miejscu możemy oczywiście zakupić klocki Lego (będzie to na pewno znakomita pamiątka z wyjazdu) lub po prostu pobawić się nimi, ponieważ będą one dostępne dla wszystkich zwiedzających osób.

Miejskie Muzeum Zabawek

Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, ale muzea zabawek nie są w Polsce widokiem powszechnym, dlatego tym bardziej warto zdecydować się na jego odwiedzenie w Karpaczu. Możemy liczyć na zobaczenie około 2500 eksponatów, z czego większość z nich należała do twórcy Wrocławskiego Teatru Pantomimy – Henryka Tomaszewskiego. Jest to miejsce niezwykle popularne wśród turystów, odwiedza je bowiem około 80 tysięcy zwiedzających rocznie.

Western City

Chociaż w tym przypadku musimy odpuścić Karpacz, to odległość do pokonania naprawdę nie jest duża, raptem kilka kilometrów. Nieopodal, w Ściegnach, znajduje się bowiem znakomity i niezwykle popularny wśród gości Karpacz park rozrywki – Western City, którego powierzchnia sięga około 65 hektarów. Całe miasteczko, jak wskazuje sama nazwa, jest inscenizowane na miasteczko z dzikiego zachodu. Odbywają się tu m.in. inscenizacje pojedynku rewolwerowców czy napad na bank – najmłodsi turyści będą z ich powodu na pewno zachwyceni.

Na najmłodszych czeku tutaj oczywiście moc również innych, niesamowitych atrakcji, będą mogli oni wziąć udział w wielu konkursach czy zabawach, naucza się strzela z łuku czy nawet wspinać na pal. Nawet najbardziej wymagające i aktywne dzieci będą zachwycone opcją tak wielu możliwości.

Śnieżka i Karkonoski Park Narodowy

Oczywiście znów mamy tutaj do czynienia z opcją „dla wszystkich”, jednak będąc w Karpaczu i jego okolicach po prostu nie sposób, niezależnie od wieku, nie zachwycać się niesamowitą, lokalną przyrodą. Jeżeli pogoda dopisuje, a nasze dzieci mają już swoje pierwsze doświadczenia z górami za sobą, możemy zdecydować się udać z nimi na Śnieżkę, nawet jeżeli uda się przebyć tylko fragment trasy. Jest ona naprawdę niesamowicie piękna. Dla tych, którzy dotrą na sam szczyt, czeka po czeskiej stronie dawne schronisko, które obecnie funkcjonuje jako znakomity punkt widokowy na całą okolicę.

Z dziećmi warto również zobaczyć na żywo Dzikie Wodospady, Krucze Skały czy Kocioł Małego Stawu. Okolice jest naprawdę piękna, zawsze jednak pamiętajmy, aby nie przesadzać z planami i decydować się tylko na opcje realistyczne i co najważniejsze, bezpieczne dla nas i dla dzieci.

Oczywiście opcji jest niesamowicie wiele, a my przytoczyliśmy tylko kilka z nich. Na najmłodszych czekają również takie atrakcje jak muzeum Sportu i Turystyki, Kolejka Karpacz Ekspres, Park Bajek czy kolejka linowa. Jeżeli chcecie poznać je wszystkie albo po prostu już zaplanować wyjazd do Karpacza, zapraszamy pod adres http://www.lesnydwor.karpacz.pl/rodzinnie – tutaj wszystkie atrakcje zostały znakomicie przedstawione, dlatego każdy będzie wybrać mógł te, które najbardziej mu odpowiadają.

Artykuł Atrakcje dla dzieci w Karpaczu – jakie miejsca odwiedzić podczas rodzinnego wyjazdu? pochodzi z serwisu Wyprawy w polskie góry.

Snowboard latem? Takie rzeczy tylko w Karpaczu. Turyści, odwiedzający urokliwe Karkonosze z pewnością potwierdzą, ze nic nie jest tu oczywiste, zaś natura oraz ludzka wyobraźnia potrafią tu wyczarować prawdziwe cuda. Jedna z takich łamiących prawa logiki atrakcji jest możliwość uprawiania snowboardu w lecie, a więc sportu, kryjącego się pod tajemniczą nazwą ATB.

Czym to się je?

Sport zwany ATB (All Terrain Boarding), lub inaczej – Mountainboard, został wymyślony przez miłośników snowboardu, którzy poszukiwali jakiejś letniej alternatywy dla szaleństwa na desce. Pomysł szczególnie mocno rozwinąć się na Wyspach Brytyjskich, gdzie, jak wiadomo, warunki do uprawiania sportów zimowych są, delikatnie mówiąc, skromne. Do naszego kraju ATB przywędrował w 2002 roku i od razu zyskał duże rzesze miłośników tej formy ruchu. Podstawowym wyposażeniem do uprawiania ATB jest specjalna deska mountainboradowa, której konstrukcja umożliwia poruszanie się praktycznie w każdym terenie. Dzięki temu, amatorów ATB można spotkać zarówno na trawiastych łąkach, jak i na szlakach górskich, torach rowerowych i w wielu innych, niespodziewanych miejscach. Co więcej, powstała też odmiana ATB, nawiązująca do kitesurfingu, gdzie poruszający się na desce szaleniec trzyma latawiec, stanowiący główne źródło napędu.

ATB, mimo iż wygląda groźnie, pod okiem fachowych instruktorów jest całkiem bezpieczny, a w każdym razie – nie mniej bezpieczny, niż jazda na rowerze górskim.

W Karpaczu powstała All Board School, ucząca poruszania się na desce i pozwalająca na zasmakowanie tego niezwykłego sportu. Szkoła w sezonie letnim w 2012 roku przeszkoliła ok. 500 osób, przy czym początkowo były to głównie dzieci i młodzież. W kolejnych sezonach rodzice pozazdrościli młodzieży zabawy, więc szkołę zaczęli szturmować również zupełnie dorośli kursanci. Co ciekawe, mimo znacznej rozpiętości wieku, umiejętności i kondycji, żaden z kursantów nie doznał nigdy kontuzji. Wygląda więc na to, że ATB, choć jest uznawane za sport ekstremalny, przy odpowiednim przygotowaniu oraz pod fachowym okiem trenerów nie jest tak niebezpieczny, jakby się można było spodziewać, daje natomiast wiele radości i satysfakcji. Karpacka szkoła jest jedna z trzech działających w Polsce, zaś prowadzą ją wykwalifikowani instruktorzy Polskiego Stowarzyszenia Mountainboardowego, wspomagani przez instruktorów narciarstwa oraz snowboardu, od lat reprezentujący nasz kraj na licznych międzynarodowych zawodach. Zajęcia prowadzone są na stoku „Biały Jar”, ze względu na dobre warunki na stoku oraz ułatwiający życie wyciąg narciarski w formie komfortowej, sześcioosobowej kanapy.

Artykuł Snowboard w środku wakacji pochodzi z serwisu Wyprawy w polskie góry.

Ciężko stwierdzić, czy gdzieś na świecie istnieją wodospady oswojone, ale ten na Łomnicy z pewnością jest dziki, choć… wbrew pozorom, wcale nie jest bezpośrednim dziełem natury. Mimo to, jego powstanie wiąże się z niszczycielską siłą przyrody, która od zawsze lubiła udowadniać ludziom, że są jedynie niewielką cząstką otaczającego świata, a ten niekoniecznie nagnie się do ich woli.

Odwiedzając Sudety, należy pamiętać, że są to jedne z najstarszych gór w Europie, przyroda miała więc sporo czasu, by ukształtować tam prawdziwe cuda, urzekające swoim pięknem i majestatem. Jednym z nich jest z pewnością Łomnica, nad której brzegiem ulokowało się miasto o długiej i ciekawej historii, zwane dziś Karpaczem. Odwiedzający miasto turyści mogą podziwiać liczne osobliwości przyrody, malownicze zakątki oraz wspaniałe krajobrazy, a także urokliwe miejsca ukształtowane ręką człowieka. Jednym z takich cudów architektury jest właśnie Dziki Wodospad. Znajduje się on nieopodal dolnej stacji wyciągu, prowadzącego na Kopę – w czasie spacerów po okolicach Karpacza łatwo się tam dostać, a przy tym – naprawdę warto.

Łomnica, jako charakterny i nieokiełznany potok, przez wieki kształtowała dolinę w zależności od własnych kaprysów i zmian pogody. Od kiedy na jej brzegu, w Krzywej Górze (czyli Karpaczu) mieszkają ludzie, rzeka wielokrotnie była przyczyną lub przynajmniej aktywnym uczestnikiem spadających na miasto katastrof, jak podtopienia czy lawiny. Niszczycielska siła wody, nie bacząc na wysiłki ludzi, usiłujących uratować swój dobytek, uparcie starała się udowodnić, że górski potok jest żywiołem równie pięknym, co nieujarzmionym.

Mieszkańcy Karpacza okazali jednak równie mocny upór, jak siły przyrody; po każdej klęsce odbudowywali miasto, a z każdej katastrofy wyciągali wnioski, wznosząc budowle, które miały zapobiec skutkom kolejnych kaprysów natury. W latach 1910 -1915 wybudowali potężną zaporę przeciwrumoszową, nazwaną Dzikim Wodospadem. Mimo, iż zapora ma już sto lat, wciąż doskonale spełnia swoje zadanie zarówno w czasie mniejszych podtopień, jak i prawdziwych powodzi, jak choćby ta, która spadła na nasz kraj w 1997 roku. Co więcej, Dziki Wodospad jest nie tylko doskonałym architektonicznie rozwiązaniem, ale również niezwykle urokliwym zakątkiem, chętnie odwiedzanym przez turystów. Stanowi także jedną z najbardziej obforografowanych atrakcji Karpacza, często bowiem stanowi tło nie tylko dla wakacyjnych zdjęć, ale również dla profesjonalnych sesji ślubnych.

Artykuł Dziki wodospad pochodzi z serwisu Wyprawy w polskie góry.